เซี๊ยะเหมิน ⎮ คิดถึง…บ้านหลังที่สอง (แกลลอรี่)

“ขอบคุณที่ครั้งหนึ่ง เธอเคยเป็นบ้านหลังที่สองของพวกเรา“

ขอบคุณที่เธอสอนอะไรหลายๆอย่างที่นอกจากเนื้อหาในห้องเรียน ไม่ว่าจะเป็นมิตรภาพ การใช้ชีวิต ทั้งทุกข์ สุข และเสียงหัวเราะ…

ฝ้ายเชื่อว่าเพื่อนๆหลายคน หลายคนที่เรียนเมืองนอก หรือใชัชีวิตมหาลัยแบบไกลบ้าน พอเรียนจบเราก็จะรู้สึกว่าเราสึกผูกพันกับสถานที่แห่งนั้น ที่ที่เราได้เรียนรู้ และเติบโตในช่วงวัยหนึ่งของชีวิต

ฝ้ายก็เช่นกันที่คิดถึง…

“คิดถึงเสียงออดโรงเรียน ที่คอยบอกเวลาเข้าเรียน และเวลาเข้านอน“

.

“คิดถึงเวลาที่ต้องคอยวิ่งเข้า วิ่งออกประตูหลังให้ทันเวลา”

.

“คิดถึงเวลาเรียนนอกสถานที่กับเพื่อนๆ”

.

“คิดถึง（学生街 ）ถนนคนเดินหลังโรงเรียน คิดถึงสตรีทฟู้ดที่พวกเราบ่นว่ามันไม่สะอาดแต่ก็อดไม่ได้ เพราะความอร่อย”

.

“คิดถึงหม้อไฟไก่เสฉวนที่ทั้งเผ็ดทั้งร้อน ซดน้ำซุปรัวๆช่วงหน้าหนาว”

“แล้วต่อด้วยเฉาก๊วยหวานๆ ร้านข้างๆ”

.

“คิดถึงเวลาไปเดินออกกำลังกายกับเพื่อนยามเย็น”

.

“คิดถึงเวลาที่คุยกันเรื่องสัพเพเหระ แล้วนั่งพักดูแสงพระอาทิตย์ค่อยๆลับหายไป”

.

“คิดถึงบรรยากาศบนถนน ที่เคยเดินผ่านอยู่ทุกวัน”

.

• 

“คิดถึงเสียงแตร ที่บีบกันกังวานดังเต็มถนน”

.

“คิดถึงรถเมล์ที่คนเยอะเหมือนโดนอัดปลากระป๋อง”

.

• 

“คิดถึงเกาะเปียโน (鼓浪屿)”

.

“คิดถึงตึกราบ้านช่อง ราวผ้าที่ตากกันเรียงราย”

.

“คิดถึงวัดที่สุดสายรถเมล์”

.

“คิดถึงทุกอย่างที่เป็นเซี๊ยะเหมิน”

Miss you guys!

Jimei, Xiamen, Fujian, China